Kindertelefoon

Dorothea vertelt over haar werk bij de Kindertelefoon

Werken bij de Kindertelefoon.

Ik zou graag wat willen vertellen over het werken bij de Kindertelefoon. Door tijdgebrek was ik genoodzaakt ermee te stoppen maar ik wil jullie er toch wat over vertellen. Wie weet spreekt het anderen aan!

Toen mijn oudste dochter geboren was ben ik gewoon blijven werken, weliswaar voor drie dagen maar toch. Na de geboorte van mijn tweede dochter was het besluit om te stoppen snel gemaakt. De opvang werd te duur, werken minder dan drie dagen was onmogelijk. Ik werkte op de advertentieafdeling van een uitgeverij en dan heb je te maken met deadlines etc. vandaar.

Nadat dochter nummer twee 1 jaar was geworden begon het toch wel weer te kriebelen en stuitte ik op een advertentie in de krant waarin de Kindertelefoon vrijwilligers zocht. Nu ben ik van oorsprong crecheleidster en heb ook een tijdje Jeugdwelzijnswerk gestudeerd dus het was niet helemaal een sprong de onbekende kant op. Het sociale begon toch weer te trekken nadat ik jaren in een omgeving had gewerkt waar het alleen om geld verdienen ging.

Na een telefoontje bleek dat ik officieel moest solliciteren en een uitgebreide brief met cv moest sturen. Prima, gedaan en ik werd uitgenodigd op de gesprekken ronde die ze met nog meer kandidaten zouden voeren i.v.m. de opleiding die dat najaar zou beginnen. Afijn na een pittig interview van ongeveer anderhalf uur (waar je uitgebreid aan de tand gevoeld wordt)? zou ik gebeld worden later op de middag. Ik was bloednerveus, het voelde net als een echte baan! Gelukkig werd ik “aangenomen” en kon meedoen met de cursus.

Deze interne opleiding is erg pittig en er vallen dan ook steeds mensen gedurende de opleiding af die het of te zwaar vinden of vinden dat er gewoon weg toch teveel gevraagd wordt. Dit zowel qua tijd als emotioneel. Je krijgt 1 avond per week les, huiswerk en je moet al meteen een “dienst” draaien. Hierbij komen nog bezoekjes aan bijv. de Soa stichting, Jeugdzorg e.d. De opleiding neemt drie maande in beslag.

Na het voltooien van de opleiding doe je een soort “examen” wat samen beoordeeld wordt met je instructeurs en je mentor (dat is degene die je begeleidt tijdens de opleiding)?. Hier na ben je klaar om aan de slag te gaan! Het werken bedraagt ongeveer 10 uur per week. Ik moet zeggen in de praktijk vraagt het wat meer maar het is de moeite helemaal waard.

Naast je telefoondienst zit je ook nog in een taakgroep die allerlei werkzaamheden verricht bijv. promotie, voorlichting op scholen etc. Daarnaast nog allerlei vergaderingen. Dus het is echt niet iets wat je er zo maar eventjes bij doet. Daarentegen als je wel de tijd hebt, bijv. als je kinderen al naar school gaan is het echt heel dankbaar werk.

Het mooiste wat ik vond aan werken bij de Kindertelefoon was het voldane gevoel wat je krijgt als je iets kon betekenen voor een kind. Daarnaast de inzet van al die vrijwilligers die er werken en de professionaliteit waar mee ze te werk gaan.
Het moeilijkste en met mij het grootste struikelblok van vele vrijwilligers bij de Kindertelefoon is het “alleen” maar kunnen luisteren en niet daadwerkelijk wat kunnen doen.

Soms is een situatie zo schrijnend dat je een kind wel door de telefoon wil trekken en wil helpen maar daar is de Kindertelefoon niet voor bedoeld. Het is puur een luisterend oor. Dit moet je je goed beseffen en weten dat alleen maar luisteren heel belangrijk kan zijn voor een kind en het wellicht aan zet tot het nemen van stappen die ze niet zouden durven nemen als ze niet iemand hadden gehad om mee te praten.

Benodigde vaardigheden

De vaardigheden die er voor nodig hebt zijn mijn inziens: sterke sociale vaardigheden, communicatief vaardig, stabiel karakter, goed kunnen samen werken, heel goed kunnen luisteren, open staan voor kritiek van zowel de kinderen als je collega’s. Natuurlijk is affiniteit met kinderen overbodig te vermelden!

Toen ik zwanger werd van mijn derde kindje werd het onmogelijk voor mij om nog te werken. Ik was afhankelijk van de werktijden van mijn man en kon dus alleen in het weekend werken en dat viel niet meer te combineren. Ik heb er geen spijt van en heb er heel erg veel geleerd en het heeft mij doen inzien dat zodra de tijd rijp is en ik weer aan het “arbeidsproces” deel kan nemen waarschijnlijk toch weer naar de “sociale hoek” trek.

Het is jammer dat er nog vaak minderwaardig wordt gedaan over vrijwilligerswerk. Het feit is dat als al deze mensen dit werk niet zouden doen de maatschappij voor heel wat problemen zou komen te staan. Het wordt ook vaak onderschat, het is gewoon werk met alles wat daar bij hoort, je krijgt er alleen niet voor betaald.

Ik vond het leuk om mijn verhaal te delen met de lezers van de TBM-site en wie weet brengt het iemand op ideetjes. Mocht iemand nog wat willen weten mail mij gerust: dorothea@schiebros.com

Je kunt ook kijken op de website van de Kindertelefoon voor meer informatie of om je aan te melden als vrijwilliger.